Matsuo Başo

Matsuo Başo
(1644 - 1694)

Japonya'nın ilk şiirsel geleneği olan "haiku'nun" Edo dönemi olarak bilinen yılların en büyük ustası. Üç dizeli zincirleme koşuk olarak kısaca tanımlanabilecek olan "haiku" Başo'nun elinde eğlendirici bir söz oyunu olmaktan çıkmış, günlük yaşayışa bağlı, fakat soylu bir şiir biçimi olarak gelişmiştir. 














HAİKULAR

Gördüm yüzünü
Terk edilmiş yaşlı kadının
Ay tek tesellisi.


Sallanıp durur
sarmaşıkların sardığı köprü
Hayatımız gibi.


Donmuş pirinç tarlalarında
Yavaşça ilerlerken ben
Sürünür gölgem.


Denizler kararır
Ve yaban ördeğinin kederli ağlayışı
Dönüşür soluk beyaza.


Kış yağmurları
Maymun bile
Yağmurluk arıyor.


Şu büyük meşe ağacı
Açan çiçeklere kayıtsız
Daha soylu.


NARA'YA GİDEN YOL
Ah, bu yaz günleri!
Adsız önemsiz bir dağ,
bürünmüş sabah sisine!


DAĞ GEÇİDİNDE
Burada, bu dağ geçidinde,
nasılsa deliyor yüreği
otlarda menekşeler.


ETSUJİN'E ÇAĞRI
Yağışını
birlikte seyrettiğimiz kar-
bu yıl gene yağdı mı?

Matsuo Başo
Çeviriler: Cevat Çapan